Latest Blog Posts
ကိုယ်ကလေးကိုဖျော့၊ ကျော့ကိုဆန့်ပြီး ကုလားထိုင် နောက်မှီပေါ် ပုခုံးတင်ထားရင်းမှ လေးလေးနွယ်တစ်ယောက် ခေါင်းကလေးကို ဘယ်ညာယိမ်းကာ အကျောလျှော့နေမိသည်။ လောလောလတ်လတ်မှ ပရင့်အောက် ထုတ်ထားသည့် စာရင်းရှင်းတမ်း ရီပို့သည် စားပွဲခုံ၏ ထောင့်စွန်းတွင် ငြိမ်သက်စွာ လဲလျောင်းလျက်ရှိသည်။ ရင်ကလေး မို့တက်လာသည်အထိ လေကိုု တစ်ဝကြီး...
လေညှင်းသော့သော့တိုက်ခတ်နေပီး ညနေ နေဝင်ရီတရောအချိန် ပင်လယ်ကမ်းစပ်နား သူတို့ နှစ်ဉီးသား တိတ်စိတ်စွာ အတွေးကိုယ်စီဖြင့် ရပ်နေကျသည်။
ဟဲ့ အညို ….. နင် ဘာပြောချင်သေးလဲ
အင်း.. အညီရယ် ….ခဏနေပါအုန်းဟာ …ငါ တွေးနေတာ ရှိနေလို့ပါဟ
အေးပါ၊ နင် ပြောမယ်ဆိုလို့ စောင့်နေတာဟ၊ နေတောင် ဝင်ခါနီးနေပီ၊ လေလဲ တိုက်တော့ နင်ချမ်းနေမှာ...
ဟိုဘက်မှာ ရေးလက်စဖြစ်တဲ့ အက်စ်မောင်မောင်က တကယ်တမ်းရေးမယ်လုပ်တော့ တော်ရုံနဲ့ ရေးလို့မရဘူး။
ဒါကြောင့် ဒီဘက်က တစ်ပို့စ်စာမှာ လေ့ကျင့်ခန်း လာဆင်းတာပါ။
ဗမာပြည်မှာ မိုးတွေစွေနေလေတော့
နာမည်လေးကိုတောင် ရာသီအလိုက် ခါတော်မီဖြစ်အောင်
မိုးတွေစွေနေပြီ ယုမိစံလို့ နာမည်ပေးထားတယ်။
ကိုင်း ဆက်လက်ရှုစား ဖတ်ကြည့်တော်မူကြပါ..။
(က)
သူတစ်ယောက်တည်း...
စောပီဖိုး တယောက် ထိုင်းနိုင်ငံနယ်စပ်က ဒုက္ခသည်စခန်းကနေပြီး အမေရိကန်ပြည်ကို ရောက်ရှိလာပြီးနောက် ပထမဆုံး လုပ်ရတဲ့ အလုပ်က ကုလားထမင်းဆိုင်မှာ အကူ ထမင်းချက် ဖြစ်သည် ။ သူနဲ့ အတူတူ လာခဲ့တဲ့သူငယ်ချင်းစောအယ်စေး က သူလုပ်တဲ့ ကုလားထမင်းဆိုင်ရဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် လမ်းတဖက်တချက်က ကလပ်
မှာ ပုဂံဆေးတဲ့အလုပ် ရသည် ။ သူတို့နှစ်ယောက်...